مرکز تست کیفیت

در سیستم بازرسی کیفیت کابل‌های نوری، آزمون قابلیت خمش، یک پیوند هسته برای ارزیابی خواص مکانیکی و پایداری انتقال آنها است که باید از ابعاد مختلف به طور دقیق تشخیص داده شود. در طول آزمون، ابتدا استانداردهای آزمون بر اساس نوع کابل نوری و سناریوی کاربرد تعیین می‌شوند. به عنوان مثال، کابل‌های نوری کابل‌کشی داخلی معمولاً باید آزمون خمش را روی یک شفت هسته با قطر 20 میلی‌متر پشت سر بگذارند، در حالی که کابل‌های نوری فضای باز ممکن است نیاز به تحمل تنش خمشی بیشتری داشته باشند. کابل نوری به طور یکنواخت دور یک شفت هسته استوانه‌ای با قطر مشخص پیچیده می‌شود و برای مدت زمان مشخصی (مانند 30 دقیقه) در حالت خمش 180 درجه نگه داشته می‌شود و مقدار تضعیف سیگنال نوری در این دوره به طور مداوم کنترل می‌شود. اگر تضعیف از 0.5 دسی‌بل بیشتر شود، به عنوان فاقد صلاحیت تعیین می‌شود.

همزمان، بررسی میکروسکوپی ظاهر کابل نوری مورد نیاز است: استفاده از یک ذره‌بین برای مشاهده وجود ترک یا لایه‌لایه شدن روی سطح غلاف. پس از جدا کردن غلاف، پوشش هسته فیبر از نظر آسیب‌دیدگی شناسایی می‌شود و از یک OTDR (بازتاب‌سنج دامنه زمانی نوری) برای ردیابی پیک اتلاف هسته فیبر در موقعیت خمش استفاده می‌شود تا مشخص شود که آیا نشت سیگنال ناشی از خمش میکرو است یا خیر. علاوه بر این، آزمایش سازگاری با محیط نیز بسیار مهم است - تکرار عملیات خمش در یک منطقه دمایی از -20 درجه سانتیگراد تا 60 درجه سانتیگراد برای شبیه‌سازی سناریوی نصب در آب و هوای بسیار سخت و تأیید پایداری عملکرد خمش کابل نوری در طول نوسانات دما.

این تشخیص نه تنها تضمین می‌کند که کابل نوری می‌تواند در سناریوهای مرسوم مانند کابل‌کشی ساختمان و عبور خط لوله در برابر تغییر شکل خمشی مقاومت کند، بلکه داده‌های قابل اعتمادی را برای پروژه‌های خاص مانند کابل‌های نوری عبوری از دریا و قرار دادن در کوه فراهم می‌کند. با تعیین کمیت رابطه مربوطه بین شعاع خمش و تضعیف نوری، همراه با تجزیه و تحلیل مکانیک مواد توزیع تنش غلاف و هسته فیبر، می‌توان انعطاف‌پذیری و مقاومت خستگی کابل نوری را به طور جامع ارزیابی کرد و پایه و اساس تشخیص را برای ایمنی و اثربخشی طولانی مدت پروژه‌های ارتباطی بنا نهاد.